Resocijalizacija i tretman osuđenika 
Vrsta: Seminarski | Broj strana: 25 | Nivo: Fakultet za kriminalistiku i bezbednost

POJAM RESOCIJALIZACIJE
Ako se podje od najšireg smisla reči, resocijalizacija znači vraćanje osudjenika u društvenu zajednicu, osposobljenog da živi društveno uskladjenim životom, da normalno i uspešno obavlja društvene delatnosti.
U toku izvršenja krivičnih sankcija i posebno kazne lišenja slobode, osudjeno lice koje se nalazi u konfliktu sa vladajućim normativnim sistemom, treba prevaspitati i promeniti tako, da se asimilira u slobodnom društvu na bazi poštovanja toga sistema. Resocijalizacija se odnosi na lica koja nisu bila ranije pravilno socijalizirana, koja nisu uspela da izgrade pozitivna shatanja o vrednostima, pozitivne stavove, navike i druge lične kvalitete, koja nisu mogli da stvaralački koriste svoja i tudja iskustva, pa su stoga zagazili u inkriminisamo ponašanje.
Smisao resocijalizacije se sastoji u osposobljavanju osudjenika da poštuju društvene vrednosti, da se na toj osnovi ponovo uključe u društvo i da tako postanu korisni članovi zajednice, mada treba znati da to osposobljavanje ne teče jednostavno, bez teškoća
POJAM I STRATEGIJA TRETMANA OSUDJENIKA
Pojam tretmana, shvaćen u širem smislu, odnosi se na postupanje sa izvršiocima krivičnih dela, kako u krivičnom postupku, tako i u procesu izvršenja krivičnih sankcija i kasnije u postepenalnom periodu, s tim što se on posmatra u svim fazama sa stanovništva resocijalizacije, kao najvažnijeg cilja krivične sankcije. Shodno tome razlikujemo sudski tretman i tretman osudjenika za vreme izdržavanja krivične sankcije uključujući tu i tretman u postpenalnom periodu.
U toku krivičnog postupka sudija je dužan da vodi računa o ciljevima prevaspitanja izvršilaca krivičnih dela. Ideja prevaspitanja mora stajati u centru pažnje u toku postupka, koji se vodi prema njima. To nalaže uspostavljanje odgovarajuće komunikacije izmedju sudije i optuženog lica i ostvarenje takve klime u sudnici, koja će mu ulivati poverenje u sudiju, u njegove namere da mu pomogne. Sa druge strane, sudiji mora biti jasno u procesu sudjenja i izricanja krivične sankcije, šta se može postići sa primenom odredjene sankcije.
Resocijalizacija osudjenih lica postiže se primenom takvog tretmana koji je u stanju da izmeni njihovu ličnost, njihova shvatanja o vrednostima i stavove prema njima u društvu uopšte, njihov stil života i rada, navike i težnje, a samim tim i njihovo ponašanje u društvu. To znači da prevaspitni tretman treba da polazi od svakog pojedinog osudjenika, od njegovih ličnih svojstva –bioloških, psiholoških, i psiho-socijalnih, od karaktera kriminogenih faktora koji su uticali na njegovo inkriminisano ponašanje. Ta svojstva moraju služiti kao polazna osnova za njegovo odredjivanje i primenu.
Uticanje na osudjenika putem tretmana, da izmeni svoju ličnost i ponašanje, postiže se primenom metoda objektivnog i subjektivnog karaktera. Tretman se obično deli na dva oblika-pomoć i rehabilitaciju, s tim što se pomoć smatra kao prvi korak ili tačnije kao početna faza koja prelazi u terapeutski proces, kao osnovnu fazu prevaspitavaja.
Pomoć se može ispoljiti u dva oblika. Prvi oblik se sastoji u rešavanju izvesnih društvenih problema, koje osudjenik ne može sam da reši, jer ako ih ne reši može doći u iskušenje, da ponovo izvrši krivično delo. Tu spada npr: obezbedjenje zaposlenja, rešavanje materijalnih teškoća u prvo vreme....

---------- OSTATAK TEKSTA NIJE PRIKAZAN. CEO RAD MOŽETE PREUZETI NA SAJTU. ---------- 

www.maturski.org 

 

MOŽETE NAS KONTAKTIRATI NA E-MAIL: [email protected]